Kłamstwo powszechne. I obsesja.

Znany analityk polityczny Michał Fedorowicz mówi w swoim wywiadzie słusznie: „Kto kłamie? – Wszyscy kłamią. -Wszyscy? – W Internecie – wszyscy. Kłamią blogerki, bo podrasowują zdjęcia, kłamią firmy, że ich produkty są najlepsze, kłamią wszystkie instytucje, że realizują potrzeby obywateli, kłamią organizacje społeczno-polityczne, pokazując, że są bardzo popularne, bo mają dużą liczbę lajków. Tak, wszyscy kłamią”.

Drugą cechą współczesnej rzeczywistości jest niechęć do jakiejś osoby, grupy, wręcz grupy społecznej. Irrealna, niezrozumiała, opierająca się na trudno definiowalnych bodźcach. Mamy to zarówno w życiu codziennym, w którym jakaś osoba nie znosi drugiej, gdzie na logikę ona nic takiego nie zrobiła, jak i dotycząca wielokrotnie wyimaginowanych przeciwników, których obmawia się o najstraszniejsze rzeczy, nic niemające wspólnego z prawdą.

W 1650 roku znany hiszpański malarz Diego Velázquez postanowił namalować portret papieża Innocentego X. Obraz ten uważany jako jeden z najznakomitszych przykładów prawidłowego malowania portretów, ze szkoły Rafaela, Tycjana i El Greco, bez żadnych oszustw, ozdobień, poprawek urody. Czysta rzeczywistość.

Papież Innocenty X, ani dobry papież, ani niedobry, był w sumie na tronie Piotrowym trochę ponad 10 lat, nic wielkiego nie zdziałał, a jego kompromitacje mieszczą się w standardach epoki. I raptem, nie wiadomo dlaczego, wielki angielski malarz Francis Bacon zaczął przejawiać nienawiść do sylwetki papieża na obrazie Velázqueza. Do końca nie wiadomo – dlaczego. Nie tylko, że nie chciał zobaczyć płótna Velázqueza na własne oczy, i malował z reprodukcji, ale namalował papieża Innocentego na kilkunastu obrazach, z których najsłynniejszy jest pokazany przeze mnie na samej górze. Chociaż Bacon czcił portret Velázqueza, nie próbował go odtworzyć. W wywiadach powiedział, że dostrzegł błędy w pracy Velázqueza i że postrzegał strukturę społeczną i porządek przedstawioną na obrazie jako: „przestarzałą i zepsutą”. Jego fascynacja była pochłaniająca, obsesyjnie odtwarzał kolejne warianty przez prawie dwie dekady – egzamin i hołd opisany został jako „bez równorzędnego w historii sztuki”.

Bacon jest aktualnie jednym z najdroższych malarzy świata, jego obrazy biją rekordy płatności. Nazywany jest malarzem „grozy, strachu i krzyku”, umieszcza figury w klaustrofobicznych wnętrzach, w sposób przypominający tortury, zarówno w sensie psychologicznym, jak i fizycznym, bardzo często w klatkach. Egzystencjalny  klimat sztuk Bacona  jest przepełniony ekspresją  przerażającej samotności i cierpienia.

Wszystko zgoda, tylko co Baconowi zrobił ten nieszczęsny papież Innocenty X?