Nieodwzajemniona miłość

Zupełnie nie rozumiem, dlaczego nie lubicie sztafety 4 x 400 metrów mężczyzn. Co ona Wam zrobiła? 😉

Znowu wyszła sprawa Czech. Cały czas mi się wydawało, że to ja mam obsesję na tym punkcie i właściwie powinienem się leczyć. Aż tu nagle zdaje się we „Wprost” ukazał się duży antyczeski artykuł, a po nim przeczytałem wielki artykuł Rafała Geremka w Rzepie 5 lutego pt. „Nieodwzajemniona miłość”, od którego ściągnąłem bezczelnie tytuł notki. Pisze on na wstępie „Polacy zrobili wiele, by nawiązać prawdziwie dobre kontakty z Czechami. Z drugiej strony nie widać jednak odzewu. Przestańmy się w kółko bić we własne piersi, bo problem leży w umysłach Czechów”. A jeden z podtytułów brzmi: „w czeskich mediach przeważa wobec Polski ton negatywny, a nawet jawnie jątrzący”.

Rzecz cała oczywiście jest zawarta w historii naszych stosunków, a dokładniej mówiąc Śląska. Czesi uważają tę krainę za swoją i nigdy nie pogodzili się z jej utratą. Należy jednak przypomnieć, że to „pokój wrocławski” z 1742 roku i zatwierdzający go „pokój w Hubertusburgu” z 1763 przyznał Śląsk Prusom. To ciekawe, Polacy kłócą się z Czechami, a to Prusacy zabrali Śląsk Austriakom. Ale nie zmienia to faktów, że jak tylko mogą, to wysyłają wojska na północ, tak było w 1919 roku, tak samo było w 1945 (chociaż tu wejście nastąpiło od wschodu). Wojna 1919 była wielokrotnie opisywana, tak że nie ma co do tego wracać, istotne jedynie jest to, że dowódcą wojsk czeskich był Josef Šnejdárek i on popełnił zbrodnię wojenną, zabijając 20 jeńców polskich (dobijanie rannych). Jeszcze ciekawiej było w 1945 roku, gdy razem z wojskami 60 Armii gen. lejtn. P. Kuroczkina szła na zachód 1 Czechosłowacka Samodzielna Brygada Czołgów, „zdobywając” dla Czechosłowacji nowe miasta, m.in. Rybnik, Żory i Racibórz. Usiłowali postawić Stalina przed faktem dokonanym, wywieszając m.in. czechosłowackie flagi, tak jak to zrobili na Ratuszu w Raciborzu.

Josef Šnejdárek, dla Czechów bohater, dla Polaków zbrodniarz. I raptem na początku grudnia w Bystrzycy na Zaolziu został odsłonięty pomnik generała – niewielki obelisk z jego podobizną. Postawili go prawdopodobnie jego byli legioniści (nikt się do tego nie przyznaje), a władze Bystrzycy utrzymują, że o niczym nie wiedziały. Rozpoczął się autentyczny konflikt, do tego stopnia, że na pytanie posła musiała odpowiadać Pani Grażyna Bernatowicz – podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (TU).

Ale to nie wszystko, na Zaolziu rozpoczęła się antypolska histeria. Boję się, że artykuł Rafała Geremka (TU) zniknie z sieci, jest tam o histerii związanej z poszczególnymi polskimi produktami, świadomym nieodwiedzaniu Polski, bo tam mieszka chamstwo, o każdą nieprawidłowość natychmiast są podejrzewani Polacy, tak jak to było z wódką (skazili ją dwaj morawscy przedsiębiorcy). Tak więc, w obawie przed zniknięciem, chociaż początek: „Przekonanie o rzekomej polskiej niższości cywilizacyjnej i niechęci Polaków do „uczciwej” i „wytężonej” pracy to niewątpliwa zasługa propagandy komunistycznej (…). Historycy wskazują jednak na wcześniejsze źródło owej „wyższości” – w czasach Austro-Węgier Czesi jako urzędnicy byli posyłani na ziemie polskie. Z lubością spoglądali na galicyjską biedę i opowieściami o niej koili własne kompleksy.

Muszę przyznać, że wiele razy spotkałem się z zaściankowością, ale ta w wydaniu czeskim mnie zadziwia. Często bywam w Czeskim Cieszynie, zachodzę do oddalonej kilkadziesiąt metrów za mostem na Olzie typowej czeskiej gospody, nie za czystej, o wystroju późnego Husaka, ale za to ze znakomitym piwem, które szorstka barmanka nalewa powoli, aż piana osiągnie właściwą konsystencję. Spotkałem tam pewnego razu Czecha, który pytał, czy w polskim Cieszynie jest coś godnego zobaczenia. Zdumiony odpowiedziałem, że tak, bo Cieszyn to miasto z przepięknym rynkiem i zamkiem. Moje zdziwienie było tym większe, gdy okazało się, że ów człowiek mieszka kilkaset metrów od granicy w Czeskim Cieszynie od urodzenia. Jak wyjaśniali mi Polacy z Zaolzia, jest to postawa częsta, w niektórych kręgach nawet wypada nie bywać w Polsce”.

A na samym końcu ktoś zniszczył pomnik (TU). Padło oczywiście na Polaków, prokuratura krąży, widzę, że zaczynamy z Czechami mieć takie same kłopoty jak z Litwinami. Ale ja mam ogromną satysfakcję, że bufonów – Czechów zostawiamy w tyle, nasza gospodarka jest o wiele prężniejsza, nasi ludzie bardziej gospodarni i przedsiębiorczy, a – jak pisze autor artykułu – „w aferach, jakie ujawniono za południową granicą, w tej kategorii nie dorastamy Czechom do pięt”.

I bardzo dobrze, i tak trzymać.